Global Voices
Άρθρο της Sahar Habib Ghazi σε μετάφραση της Ariana Manafi
Η πορεία των γυναικών στο Σαν Φρανσίσκο στις 21 Ιανουαρίου 2017. Φωτογραφία της Sahar Habib Ghazi. Χρήση με άδεια.
Αφήστε με να σας πάω πίσω στην πορεία των γυναικών του περασμένου Ιανουαρίου στο Σαν Φρανσίσκο. Βρέθηκα εκεί με μια γειτόνισσα και καλή μου φίλη. Της εμπιστεύομαι την τετράχρονη κόρη μου, μου εμπιστεύεται τα παιδιά της. Είναι ο βράχος μου.
Τη μια στιγμή φωνάζουμε συνθήματα για τα δικαιώματα των γυναικών και την άλλη για τα δικαιώματα των διεμφυλικών. Βρισκόμαστε μέσα σε μια θάλασσα από ομπρέλες και ανθρώπους ενώ ορισμένοι από αυτούς έχουν την εμβληματική εικόνα ενός χιτζαμπ τυλιγμένου σε μια αμερικάνικη σημαία και κάποιοι άλλοι φωνάζουν συνθήματα ενάντια στην ισλαμοφοβία. Η φίλη μου με κοιτάει και μου λέει: “Εσύ δεν έρχεσαι αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις έτσι;” “Γιατί, επειδή δεν είμαι Μουσουλμάνα;” ρώτησα.
Είχα ξανακάνει αυτή τη συζήτηση στο παρελθόν. Οι συνεργάτες μου ή άνθρωποι που με γνωρίζουν χρόνια με διαχωρίζουν, τη Sahar που ξέρουν, από την ιδέα που επικρατεί στη φαντασία τους για τους Μουσουλμάνους.
Με «Απομουσουλμανοποιούν».
Υπάρχουν 1,7 δισεκατομμύρια Μουσουλμάνοι παγκοσμίως. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι εμφανισιακά. Εκφράζουμε την πίστη στη θρησκεία μας με διαφορετικό τρόπο. Προσεγγίζουμε τη μουσουλμανική μας ταυτότητα με διαφορετικό τρόπο. Αλλά για κάποιο λόγο όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο μουσουλμανικό κουτάκι. Το κουτάκι είναι τόσο καλά κατασκευασμένο στη συλλογική μας φαντασία που όταν οι μουσουλμάνοι σαν εμένα δε χωράνε σε αυτό, απομουσουλνανοποιούμαστε. Δεν έχουμε όμως όλοι την ίδια εξωτερική εμφάνιση.
Το να “απομουσουλμανοποιείσαι”
Δεν είμαι η μόνη που της συμβαίνει αυτό. Συνέβη ακόμα και στον διάσημο ποιητή της Αμερικής Rumi. Τι είδους εικόνες σας έρχονται στο μυαλό γι’ αυτόν; Αγάπη; Ειρήνη;
Όταν ο Jalaluddin Rumi ήταν στην ηλικία μου, ήταν ένας ορθόδοξος Μουσουλμάνος κήρυκας και ακαδημαϊκός. Το Ισλάμ, το κοράνι και ο προφήτης Μωάμεθ είχαν κεντρική θέση στην ποίησή του μέχρι το θάνατό του. Αλλά η θρησκεία του Rumi απαλείφθηκε από τη δυτική φαντασία και τις πιο δημοφιλείς μεταφράσεις των ποιητικών του έργων.
Αυτή η απαλοιφή αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας των 1,7 δισεκατομμυρίων Μουσουλμάνων παγκοσμίως.
Ένα άλλο μέρος είναι οι αφαιρετικές εικόνες Μουσουλμάνων που καταλαμβάνουν τη δυτική λογοτεχνία για αιώνες. Η θελκτική εικονογραφία ορίζεται από μελαμψούς άνδρες που πρέπει να φοβάσαι και εξωτικές γυναίκες που πρέπει να σώσεις. Ο πρωτοπόρος Παλαιστίνιος και Αμερικανός ακαδημαϊκός Edward Said ανακατασκεύασε την ιστορία πίσω από αυτές τις εικόνες της δεκαετίας του ’70. Αλλά εκείνες συνεχίζουν να κυριαρχούν και σήμερα. Οι πολιτικοί μας, η βιομηχανία της ενημέρωσης καθώς και το Hollywood συνεχίζουν να τις επιβάλλουν.
Πάρτε για παράδειγμα την ταινία του 1998 The Siege, όπου αραβο-αμερικανοί βρίσκονται σε μια φυλακή στη Νέα Υόρκη. Δεξιά βλέπετε τον Denzel Washington με τον κακό και επικίνδυνο Μουσουλμάνο και τον καλό πατριώτη Μουσουλμάνο πράκτορα του FBI κάτω.
Στιγμιότυπο οθόνης από την ταινία του 1998 The Siege.
Εργάζομαι στη βιομηχανία ειδήσεων εδώ και 13 χρόνια και έχω δει αυτήν την ισχυρή και λανθασμένη περιγραφή να κυριαρχεί στα γραφεία σύνταξης.
Αυτού του είδους η περιγραφή επισκιάζει την πραγματικότητα, όπως δηλαδή ότι εννέα Μουσουλμάνες ηγήθηκαν των χωρών τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν ούτε καν εκλέξει την πρώτη γυναίκα υποψήφια για την προεδρία μέχρι το 2016.
Αυτή η περιγραφή δεν αναγνωρίζει το γεγονός ότι οι Μουσουλμάνες της Γαλλίας που δεν μπορούν να φορέσουν το χιτζαμπ τους σε δημόσια κτήρια και οι Μουσουλμάνες της Σαουδικής Αραβίας που αναγκάζονται από την κυβέρνηση να έχουν καλυμμένα τα σώματά τους αποτελούν δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Πρόκειται για μια ισχυρή ομάδα που προσπαθεί να επιβάλλει τον έλεγχό της στην άλλη.
Αυτή η ισχυρή περιγραφή μειώνει τις Μουσουλμάνες που ηγήθηκαν κινημάτων για την αλλαγή. Αγνοεί το γεγονός ότι οι πρώτες Μουσουλμανικές προσευχές σε Αμερικανικό έδαφος έγιναν από Αφρικανούς που έφτασαν εδώ με δουλεμπορικά πλοία. Απαλείφει την ύπαρξη των ομοφυλόφιλων Μουσουλμάνων.
Αυτή η περιγραφή έχει ριζώσει τόσο βαθιά στη συλλογική μας συνείδηση και με τόση ανακρίβεια που Σιχιστές, καθώς και παιδιά, γίνονται συχνά θύματα αντι-μουσουλμανικών επιθέσεων και σχολικού εκφοβισμού.
Εξαιτίας των ιστοριών που λέμε και του τρόπου με τον οποίο τις λέμε η Ισλαμοφοβία σήμερα δεν είναι ο φόβος του Ισλάμ ως θρησκείας αλλά ο φόβος του άλλου.
Το να ανήκεις στα 1,7 δισεκατομμύρια
Στη βιομηχανία της ενημέρωσης λέμε πολλά περισσότερα από ιστορίες που βασίζονται σε γεγονότα. Ή εναλλακτικά γεγονότα. Δημιουργούμε επίσης ιστορίες που βοηθάνε στην κατανόηση του κόσμου. Και η βιομηχανία στην οποία ανήκω απέτυχε παταγωδώς να εκφράσει την ιστορία 1,7 δισεκατομμυρίων ατόμων.
Και αποτύχαμε εδώ, σε μια χώρα όπου οι 7 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι αποτελούν την πιο “ποικιλόμορφη” θρησκευτική ομάδα στην Αμερική. Σχεδόν ένα τρίτο από το σύνολο του μουσουλμανικού πληθυσμού αποτελείται από αφροαμερικανούς. 6 στους 10 Αμερικανούς Μουσουλμάνους είναι μετανάστες πρώτης γενιάς που προέρχονται από 77 χώρες.
Οι γονείς της συγγραφέως το 1976 στη Νέα Υόρκη. Χρήση με άδεια.
Τέσσερις δεκαετίες πριν, οι μετανάστες γονείς μου φτάνουν στην Νέα Υόρκη να ζήσουν το αμερικανικό τους όνειρο. Η μητέρα μου τοποθέτησε τα πρώτα σχέδια για τα κοσμήματά της στην 5th Avenue και ο πατέρας μου εργάστηκε σκληρά στους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης. Ουρανοξύστες, οι οποίοι δημιουργήθηκαν από έναν Αμερικανό Μουσουλμάνο δομοστατικό μηχανικό με καταγωγή από το Μπαγκλαντές με το όνομα Fazlur Rahman Khan. Τη στιγμή που ο Khan επαναπροσδιόριζε την εμφάνιση των κτηρίων της Νέας Υόρκης, οι γονείς μου ήταν αμετανόητα Μουσουλμάνοι και Αμερικανοί.
Αλλά είμαι εγώ τώρα αμετανόητα Μουσουλμάνα και Αμερικανή; Μερικές φορές όταν ο κόσμος με ρωτάει για ποιο λόγο δεν τρώω χοιρινό, αντί να βγάλω τις μουσουλμανικές συνταγές μου ή το Κοράνι τσέπης που όλοι οι Μουσουλμάνοι έχουν μαζί τους, τους απαντώ “επειδή σέβομαι την Πέπα το γουρουνάκι”.
Αστειεύομαι, δεν έχουμε όλοι Κοράνια τσέπης. Δεν χρειάζεται να είμαστε εξειδικευμένοι θεολόγοι για να είμαστε Μουσουλμάνοι ή για να επιλεγόμαστε σχεδόν πάντα για επιπλέον ελέγχους ασφαλείας στο αεροδρόμιο. Υπάρχουν εκατοντάδες εξαιρετικοί Μουσουλμάνοι ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές και διαθρησκευτικοί ακτιβιστές που προσπαθούν να καταπολεμήσουν τα ψέματα που διαδίδονται για το Ισλάμ.
Αυτά τα ψέματα κατασκευάζονται από την καλοκουρδισμένη μηχανή της ισλαμοφοβίας που λαμβάνει οικονομική στήριξη και υποστηρίζεται επίσης από δεξαμενές σκέψης και ειδικούς της παραπληροφόρησης που ανέλαβαν και εύκολα χρησιμοποίησαν προς όφελός τους την ήδη προβληματική εικόνα του τι είναι ένας Μουσουλμάνος και του τι είναι το Ισλάμ.
Εξαιτίας των ιστοριών που λέμε και του τρόπου με τον οποίον τις λέμε η ισλαμοφοβία είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν ξένο που αρπάζει ένα χιτζαμπ από μια γυναίκα ή από τον τρομακτικό χάρτη με επιθέσεις σε τζαμιάστην Αμερική που ακολουθεί.
Στιγμιότυπο οθόνης από τον ιστότοπο του ACLU.
Η ισλαμοφοβία στην πιο άσχημη μορφή της επιτίθεται σε ό,τι μας ανήκει. Επιτίθεται στην ταυτότητά μας η οποία έχει τόσο μεγάλο εύρος και ποικιλομορφία που δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα κουτί.
Η συγγραφέας στο νηπιαγωγείο το 1986. Χρήση με άδεια.
Αφήστε με να σας εξηγήσω. Γεννήθηκα Μουσουλμάνα αλλά το να είμαι Μουσουλμάνα γεννήθηκε στη φαντασία μου όταν ήμουν τεσσάρων ετών σε ένα προσωρινό τζαμί στο υπόγειο μιας Πρεσβυτεριανής εκκλησίας στην Νέα Υόρκη.
Όταν οι κοινωνιολόγοι περιγράφουν τη θρησκευτική ζωή αναφέρονται στα τρία Β: belief, behavior, and belonging (πίστη, συμπεριφορά και ανήκειν). Η μουσουλμανική μου πίστη και συμπεριφορά μπορεί να μην είναι ορατές αλλά υπάρχουν. Ίσως η φίλη μου, η γειτόνισσά μου, ο βράχος μου να μπορούσε να δει ότι είμαι Μουσουλμάνα αν μπορούσε να δει μέσα από τα 15 μέτρα τσιμέντο και τον αέρα που χωρίζει τα σπίτια μας. Θα μπορούσε να δει το βραδινό τελετουργικό με την κόρη μου κουλουριασμένη στο χέρι μου και εμένα να της ψιθυρίζω τους αραβικούς στίχους για την προστασία που σφραγίζουν το Κοράνι και λέγονται Quls. Επαναλαμβάνω τρεις φορές τον καθέναν. Ζητώντας να την προστατέψουν από το ορατό και αόρατο κακό.
Η μουσουλμανική μου πίστη μπορεί να μην είναι πάντα ορατή αλλά το μουσουλμανικό μου ανήκειν είναι πάντα μέρος της ύπαρξής μου.
Η γιαγιά της συγγραφέως που κέρδισε τον διαγωνισμό Ikebana στο Karachi, μαζί με τις αδερφές της κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του ’60. Χρήση με άδεια.
Το ανήκειν είναι η εικόνα της γιαγιάς από τη μεριά της μαμάς μου με τις αδερφές της να κερδίζουν σε έναν διαγωνισμό ανθοστολισμού πριν από δεκαετίες στο Karachi. Είναι η δική της εικόνα που βλέπω τώρα όταν κλείνω τα μάτια μου: η γιαγιά μου ανάμεσα σε ολοκληρωμένους και μη καμβάδες από αγίους Σουφιστές. Και ένα Κοράνι γεμάτο με σελιδοδείκτες, ένα βιβλίο με 114 κεφάλαια που ξέρει απέξω. Το να είμαι Μουσουλμάνα σημαίνει να λέω τις προσευχές που μου είπε να λέω όταν έχω μια κακή μέρα.
Το να είμαι Μουσουλμάνα είναι ο τρόπος με τον οποίο με έμαθε να αναφέρομαι στον Θεό: Allah Mian, που σημαίνει Θεέ, μοναδικέ μου αφέντη. Για κάποιον που έχει ζήσει για αιώνες την αποίκηση από μια “αυτοκρατορία” που ξεκίνησε σαν εταιρία με την επωνυμία Honorable British East India Company (Αξιότιμη αγγλική εταιρία της Ανατολικής Ινδίας), το να αναφέρομαι στον Θεό ως τον μοναδικό μου αφέντη, έχει από μόνο του ένα βαθύ νόημα.
Η συγγραφέας με τον παππού της Nanajan το 1987. Χρήση με άδεια.
Το ανήκειν σημαίνει το να μεγαλώνω ακούγοντας ότι οι άντρες δεν κλαίνε αλλά και βλέποντας τον πρόσφυγα παππού μου να κλαίει. Ενώ έγραφε βιβλία για το σύγχρονο Ισλάμ και την ανεξαρτησία του Kashmiri, ο παππούς Jaan έκλαιγε χωρίς δισταγμό για την οικογένειά του στο Kashmir που βρισκόταν υπό την κατοχή της Ινδίας που δεν μπορούσε να αγκαλιάσει για μισό αιώνα. Το ανήκειν είναι το να γνωρίζω ότι υπάρχουν εκατομμύρια Κούρδοι και Παλαιστίνιοι όπως ο παππούς μου των οποίων οι οικογένειες ξεριζώθηκαν από τους αποικιστές που χώρισαν τον μουσουλμανικό κόσμο σαν μια παρτίδα risk.
Το να είμαι Μουσουλμάνα σημαίνει το να γνωρίζω ότι οι Ευρωπαίοι “αποίκησαν” όλες τις μουσουλμανικές χώρες εκτός από τέσσερις τα τελευταία 200 χρόνια. Είναι το να γνωρίζω ότι η πρώτη βόμβα αέρος που εκτοξεύτηκε ποτέ ρίχτηκε πριν από έναν αιώνα σε μια μουσουλμανική χώρα.
Είναι το να γνωρίζω ότι περίπου την ίδια περίοδο ο παππούς της γιαγιάς μου ένας Ινδός υπήκοος του βρετανικού ιμπεριαλισμού, χαρακτηρίστηκε ως “επικίνδυνος” από τις εφημερίδες της εποχής επειδή λειτουργούσε το πρώτο τζαμί στην Αγγλία. Πριν ακόμα από την ύπαρξη των αεροπλάνων, ταξίδεψε σε περισσότερα μέρη του κόσμου από εμένα κηρύττοντας τον ριζοσπαστικό λόγο της αγάπης, της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τον λόγο του Ισλάμ.
Φωτογραφία του προπάππου της συγγραφέως του 1920. Φωτογραφία από τα αρχεία του ιστότοπου Woking Muslims .
Το ότι ανήκω στη φυλή των Μουσουλμάνων των 1,7 δισεκατομμυρίων κυλάει βαθιά στην αξέχαστη γενεαλογία μας και στις παραγνωρισμένες ιστορίες μας.
Είναι το να θυμάμαι ότι 14 χρόνια πριν ο πιο ισχυρός στρατός του κόσμου με στρατιώτες σε κάθε Ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική μπήκε στο Ιράκ ψάχνοντας για όπλα μαζικής καταστροφής που δεν υπήρχαν. Είναι το να γνωρίζω ότι περισσότεροι από μισό εκατομμύριο Ιρακινοί είναι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια του πολέμου. Το να είναι κανείς Αμερικάνος Μουσουλμάνος είναι το να γνωρίζει ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών στους βετεράνους μας αυξήθηκε σε περισσότερο από 32% από το 2001.
Είναι το να γνωρίζουμε ότι όταν μια τραγωδία συμβαίνει στις Η.Π.Α. και ο ύποπτος έχει μουσουλμανικό όνομα, η ιστορία καλύπτεται τέσσερις φορές περισσότερο από μια ιστορία που έχει να κάνει με έναν λευκό δράστη.
Είναι το να γνωρίζουμε ότι 1400 χρόνια πριν, το πρώτο κάλεσμα για προσευχή, το Azaan, έγινε από έναν ελεύθερο μαύρο σκλάβο με το όνομα Bilal. Είναι το να γνωρίζουμε ότι ένας ισλαμιστής αφρικανός ακαδημαϊκός με το όνομα Bilali Muhammad πιάστηκε ως σκλάβος και ήρθε σε αυτή τη χώρα 200 χρόνια πριν.
Είναι το να αποκαλούμε τον Malcolm X Αμερικάνο ήρωα. Είναι η ζεστασιά που αισθάνθηκα όταν ο κόσμος πλημμύρισε τα αεροδρόμια κατά του μουσουλμανικού αποκλεισμού. Είναι η ελπίδα που αισθάνομαι όταν υπερασπιζόμαστε τους ονειροπόλους μας και όταν λέμε ότι οι “Μαύρες ζωές έχουν σημασία”. Το να είμαι Αμερικάνα και Πακιστανή και Kashmiri και Pahari και Punjabi και Μουσουλμάνα και δημοσιογράφος είναι το να γνωρίζω τον εγγενή διατομειακό χαρακτήρα των ταυτοτήτων μας αλλά να μην μπορώ να την επικοινωνήσω σε εσάς. Οι ιστορίες των 1,7 δισεκατομμυρίων έχει περισσότερους δυνατούς συνδυασμούς από τον κύβο του Ρούμπικ αλλά εκφράζεται σε αφαιρετικές δυαδικότητες: “Εμείς” εναντίον “Αυτών”.
Το να είμαι μητέρα είναι η ανησυχία που έχω για το παιδί μου και όλα τα παιδιά Μουσουλμάνους γνωρίζοντας ότι ισχυροί και προνομιούχοι άνθρωποι χτίζουν την ισλαμοφοβία στηριζόμενοι σε αυτές τις δυαδικότητες.
Η δομική ισλαμοφοβία είναι τα μητρώα Μουσουλμάνων που ξεκίνησαν με την προεδρία του Bush και επεκτάθηκαν με εκείνη του Obama. Είναι η συνεχής παρακολούθηση των τζαμιών. Είναι ο υπάλληλος σε υπηρεσία που σχετίζεται με τους πρόσφυγες που πέρασε χειροπέδες σε ένα πεντάχρονο παιδί. Είναι μια χώρα που κλείνει τα σύνορά της σε ανθρώπους από τις ίδιες χώρες που βομβαρδίζει. Είναι μια ανακριβής και αόριστη λίστα απαγόρευσης πτήσης που στοχοποιεί τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους γενικότερα. Είναι οι πόλεμοι που διεξάγουμε και οι βόμβες που ρίχνουμε σε μουσουλμανικές χώρες.
Εξαιτίας των ιστοριών που λέμε και εκείνων που δε λέμε φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.
Σε μια μελέτη που ονομάζεται Ascent of Man (Η άνοδος του ανθρώπου), ερευνητές του πανεπιστημίου Northwestern έδειξαν στους συμμετέχοντες μια επιστημονικά λανθασμένη εικόνα και τους ζήτησαν να αξιολογήσουν τις ομάδες σε μια κλίμακα από 1 έως 100 ως προς την εξέλιξη. Οι Μουσουλμάνοι είχαν τον χαμηλότερο βαθμό.
Οι συζητήσεις που πρέπει να κάνουμε
Έχουμε ξεφύγει πολύ από το να “απο-ανθρωποποιούμε” τον Μουσουλμάνο ή τον “άλλο”. Βρισκόμαστε δεκαετίες πίσω στην αναγνώριση της πηγής των φόβων μας και των ατελών και επικίνδυνων λόγων που μπαίνουν στις αίθουσες σύνταξής μας.
Υπάρχει τουλάχιστον ένα συνεχώς αυξανόμενο κίνημα του οποίου ηγούνται Αμερικανοί Μουσουλμάνοι μέσα στη βιομηχανία των μέσων ενημέρωσης που προσπαθεί να περιγράψει τα πολλαπλά συστατικά στοιχεία των ταυτοτήτων μας και των ξεχασμένων μας ιστοριών. Το podcast του Buzzfeed See Something, Say Something (Δες κάτι, πες κάτι), το podcast #GoodMuslimBadMuslim (Καλός Μουσουλμάνος, Κακός Μουσουλμάνος). Οι διαδεδομένες σειρές βίντεο the Secret Lives of Muslims (Οι μυστικές ζωές των Μουσουλμάνων). Το Sapelo Square για τους μαύρους Αμερικανούς Μουσουλμάνους. Το Salam Reads των Simon & Schuster, μια πρωτοβουλία για τη δημοσίευση του έργου περισσότερων Μουσουλμάνων συγγραφέων. Και η Ms Marvel, η Πακιστανή Μουσουλμάνα Αμερικανή υπερήρωας— όλα αυτά μου δίνουν ελπίδα.
Στιγμιότυπα οθόνης από πρωτοβουλίες των μέσων ενημέρωσης με στόχο να καταδείξουν την περιπλοκότητα και τις διαφορετικές επιρροές της αμερικανικής ζωής των Μουσουλμάνων. Κολάζ της συγγραφέως.
Αλλά ανησυχώ για αυτή τη δύσκολη παγκοσμίως στιγμή στην οποία βρισκόμαστε. Και αυτή η στιγμή επηρεάζει περισσότερους από 1,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Υπάρχει λόγος που οι συνωμοσιολόγοι που υπήρχαν στις σκοτεινές γωνίες του διαδικτύου τώρα διοικούν τον Λευκό Οίκο. Ανήλθαν σταθερά επειδή τοποθέτησαν τους Μουσουλμάνους στους “άλλους”.
Υπάρχει και άλλη μία ομάδα που ανήλθε σταθερά δημιουργώντας το ” άλλος” σε όλους από εμάς. Δεν υπήρχαν μερικά χρόνια πριν. Τώρα έχουν υπό τον έλεγχό τους μεγάλες περιοχές της Συρίας κι του Ιράκ.
Ανησυχώ για τις πραγματικότητες και τις ιστορίες που αγνοούσα όταν βρισκόμουνα στην ηλικία της κόρης μου αλλά με έκαναν μια αμετανόητη Μουσουλμάνα σήμερα. Πράγματα για τα οποία έδωσα μόνο ελάχιστα στοιχεία κατά τη διάρκεια αυτής της ομιλίας. Πράγματα που μπορεί να ανακίνησαν αναμνήσεις και σε εσάς επειδή σε όλες τις διασταυρώσεις που φτιάχνουν την ανθρωπότητα μπορεί να παραμονεύει μια ιστορία που να σε κατηγοριοποιεί στο ” άλλος”.
Αυτή τη στιγμή, λαμβάνουν χώρα συζητήσεις στο 8ο ετήσιο συνέδριο της Ισλαμοφοβίας πέρα από τη γέφυρα στο Berkeley. Περισσότεροι από 100 ακαδημαϊκοί μιλάνε για τα προβλήματά μας με ορολογίες όπως “άλλος”, “δομικός ρατσισμός” και “αμερικανική στρατοκρατία”. Αλλά αυτοί δεν είναι όροι που αναφέρουμε σε καθημερινές συζητήσεις στα σχολεία μας ή που διαβάζουμε στις εφημερίδες μας.
Αφίσα της σελίδας του Facebook του Islamophobia Studies Network (Δίκτυο σπουδών για την Ισλαμοφοβία.
Όλοι μας πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί. Γιατί σας λέω όλα αυτά σε μια ομιλία του TEDx στο Stanford το 2017, όταν ο Edward Said, ο άνθρωπος που μας έδειξε με ποιον τρόπο χρηματοδοτούνται οι πόλεμοι και οι άνθρωποι “απο-ανθρωποποιούνται” δημιουργώντας τον ” άλλο” στη δημοφιλή φαντασία ήταν ένας ακαδημαϊκός στο Stanford 40 χρόνια πριν.
Πρέπει να κάνουμε στους εαυτούς μας άβολες ερωτήσεις σχετικά με το ρόλο που διαδραματίζουμε στη συνειδητή και ασυνείδητη διαιώνιση του “άλλου”. Όπως κάναμε η φίλη μου και εγώ στην βροχή στην πορεία των γυναικών επειδή το να φανταστούμε ένα καινούριο μέλλον όπου δεν έχουμε έναν Πρόεδρο που τρώει κέικ σοκολάτας ενώ βομβαρδίζει κατεστραμμένες χώρες και κατηγοριοποιεί τον κόσμο σε “άλλος” ξεπερνάει κατά πολύ το ορατό και αόρατο 1,7 δισεκατομμύριο. Ξεκινάει εδώ με όλους εμάς.
Η Sahar Habib Ghazi είναι αρχισυντάκτρια του Global Voices. Αυτό το άρθρο αποτελεί μια προσαρμοσμένη εκδοχή του σεναρίου της για μια ομιλία ΤEDx που έδωσε στο πανεπιστήμιο του Stanford στις 24 Απριλίου 2017.
ΣύνταξηSahar Habib Ghazi
ΜετάφρασηAriana Manafi
